Omnes sensus perducendi sunt ad firmitatem ; natura patientes sunt, si animus illos desit corrumpere, qui cotidie ad rationem reddendam vocandus est. Faciebat hoc Sextius, ut consummato die, cum se ad nocturnam quietem recepisset, interrogaret animum suum : " Quod hodie malum tuum sanasti ? Cui vitio obstitisti ? Qua parte melior es ? Desinet ira et moderatior erit, quae sciet sibi cotidie ad iudicem esse veniendum. Quicquam ergo pulchrius hac consuetudine excutiendi totum diem ? Qualis ille somnus post recognitionem sui sequitur, quam tranquillus, quam altus ac liber, cum aut laudatus est animus aut admonitus et speculator sui censorque secretus cognovit de moribus suis ! [3] Utor hac potestate et cotidie apud me causam dico. Cum sublatum e conspectu lumen est et conticuit uxor moris iam mei conscia, totum diem meum scrutor factaque ac dicta mea remetior ; nihil mihi ipse abscondo, nihil transeo. Quare enim quicquam ex erroribus meis timeam, cum possim dicere : " Vide ne istud amplius facias, nunc tibi ignosco. [4] In illa disputatione pugnacius locutus es ; noli postea congredi cum imperitis ; nolunt discere, qui numquam didicerunt. Illum liberius admonuisti quam debebas, itaque non emendasti, sed offendisti. De cetero vide, non tantum an verum sit quod dicis, sed an ille cui dicitur veri patiens sit. Admoneri bonus gaudet, pessimus quisque rectorem asperrime patitur."

Όλες οι αισθήσεις πρέπει να σταθεροποιηθούν. είναι από τη φύση τους υπομονετικοί, αν το μυαλό δεν καταφέρει να τους διαφθείρει, κάτι που πρέπει να καλείται να λογοδοτεί καθημερινά. Ο Σέξτιος το έκανε αυτό, ώστε στο τέλος της ημέρας, όταν είχε αποσυρθεί στη νυχτερινή του ανάπαυση, να ρωτήσει το μυαλό του: "Ποιο κακό θεράπευσες σήμερα; Ποιο κακό αντιστάθηκες; Σε ποιο μέρος είσαι καλύτερος; θα πάψει να είναι θυμωμένος και πιο μετριοπαθής, ποιος θα ξέρει ότι πρέπει να έρχεται στον δικαστή κάθε μέρα." Τι είναι, λοιπόν, πιο όμορφο από αυτή τη συνήθεια να τρέμει όλη μέρα; Τι είδους ύπνος ακολουθεί μετά την αυτοαναγνώριση, πώς ήρεμος, πόσο βαθύς και ελεύθερος, όταν το μυαλό είτε έχει επαινεθεί είτε έχει νουθετεί και ο παρατηρητής του εαυτού και ο μυστικός λογοκριτής έχει μάθει για τη συμπεριφορά του! [3] Χρησιμοποιώ αυτή τη δύναμη κάθε μέρα Μαζί μου λέω τον λόγο. Το φως απομακρύνθηκε από τα μάτια μου, και η γυναίκα μου που πέθαινε, ήρθε σε μένα, με είχε ήδη συνειδητοποιήσει, και έγινα αναζητητής όλη την ημέρα, και θυμάμαι τα λόγια μου· δεν κρύβω τίποτα από τον εαυτό μου, δεν προσπερνώ τίποτα. Γιατί να φοβάμαι οτιδήποτε από τα λάθη μου, όταν μπορώ να πω: Φρόντισε να μην το ξανακάνεις, σε συγχωρώ τώρα. [4] Σε εκείνη τη συζήτηση μιλήσατε πιο επιθετικά. μην συναντάς μετά τους ανενημέρωτους. αυτοί που δεν έμαθαν ποτέ δεν θέλουν να μάθουν. Τον νουθεσίσατε πιο ελεύθερα από όσο έπρεπε, και επομένως δεν τον διορθώσατε, αλλά τον προσβάλατε. Όσο για τα υπόλοιπα, δες όχι τόσο αν ισχύει αυτό που λες, αλλά αν αυτός στον οποίο λέγεται είναι υπομονετικός με την αλήθεια. Ο καλός χαίρεται να τον θυμίζει, ο χειρότερος υποφέρει πιο σκληρά τον κυβερνήτη».