4. 12. Quapropter in generationibus Matthaei significatur nostrorum susceptio peccatorum a Domino Christo, in generationibus autem Lucae significatur abolitio nostrorum peccatorum a Domino Christo. Ideo eas ille descendens enarrat, iste ascendens. Quod enim dicit Apostolus: Misit Deus Filium suum in similitudinem carnis peccati. Haec est susceptio peccatorum; quod autem addit: Ut de peccato damnaret peccatum in carne 50, haec est expiatio peccatorum. Proinde Matthaeus ab ipso David per Salomonem descendit, in cuius matre ille peccavit; Lucas vero ad ipsum David per Nathan ascendit, per quem prophetam Deus peccatum illius expiavit 51. Ipse quoque numerus, quem Lucas exsequitur, certissime prorsus abolitionem indicat peccatorum. Quia enim Christi aliqua iniquitas, qui nullam habuit, non est utique coniuncta iniquitatibus hominum, quas in sua carne suscepit, ideo numerus penes Matthaeum excepto Christo est quadragenarius. Quia vero iustitiae suae Patrisque nos expiatos ab omni peccato purgatosque coniungit, ut fiat quod ait Apostolus: Qui autem adhaeret Domino unus spiritus est 52 ideo in eo numero, qui est penes Lucam, et ipse Christus, a quo incipit enumeratio, et Deus, ad quem pervenit, connumerantur et fit numerus septuaginta septem, quo significatur omnium prorsus remissio et abolitio peccatorum. Quam etiam ipse Dominus per huius numeri mysterium evidenter expressit dicens remittendum esse peccanti non solum septiens, sed etiam septuagiens septiens 53.

4. 12. Επομένως στις γενεές του Ματθαίου δηλώνεται η ανάληψη των αμαρτιών μας από τον Κύριο Χριστό, αλλά στις γενεές του Λουκά σημαίνει η άφεση των αμαρτιών μας από τον Κύριο Χριστό. Γι' αυτό τους λέει πότε κατεβαίνει, και πότε ανεβαίνει. Για αυτό που λέει ο απόστολος: Ο Θεός έστειλε τον Υιό του με ομοίωση αμαρτωλής σάρκας. Αυτή είναι η υποδοχή των αμαρτιών. και τι προσθέτει: Για να καταδικάσει την αμαρτία στη σάρκα από την αμαρτία, 50 αυτή είναι η εξιλέωση των αμαρτιών. Ως εκ τούτου, ο Ματθαίος κατάγεται από τον ίδιο τον Δαβίδ μέσω του Σολομώντα, στη μητέρα του οποίου αμάρτησε. Ο Λουκάς, από την άλλη, ανεβαίνει στον ίδιο τον Δαβίδ μέσω του Νάθαν, μέσω του οποίου ο προφήτης Θεός εξιλέωσε για την αμαρτία του 51. Ο ίδιος ο αριθμός, τον οποίο εκτελεί ο Λουκάς, δείχνει σίγουρα την άφεση των αμαρτιών. Επειδή κάθε ανομία του Χριστού, που δεν είχε καμία, ασφαλώς δεν συνδέεται με τις ανομίες των ανθρώπων, που πήρε στη σάρκα του, επομένως ο αριθμός κατά Ματθαίο, εκτός του Χριστού, είναι σαράντα. Επειδή όμως μας ενώνει με τη δικαιοσύνη του Πατέρα του και εκείνων που έχουν εξιλεωθεί και καθαριστεί από κάθε αμαρτία, ώστε να γίνει αυτό που λέει ο Απόστολος: Αλλά αυτός που προσκολλάται στον Κύριο είναι ένα πνεύμα. στο οποίο φτάνει, αυτοί μετρώνται και γίνονται ο αριθμός εβδομήντα επτά, με τον οποίο δηλώνεται η πλήρης άφεση και άφεση όλων των αμαρτιών.Αυτό που ο ίδιος ο Κύριος εξέφρασε ξεκάθαρα μέσα από το μυστήριο αυτού του αριθμού, λέγοντας ότι ο αμαρτωλός πρέπει να συγχωρηθεί όχι μόνο επτά φορές, αλλά και επτά φορές επτά φορές 53.