3. 6. Quamquam si etiam Lucas genitum diceret Ioseph ab Eli, nec sic nos hoc verbum perturbare deberet, ut aliud crederemus quam ab uno evangelista gignentem, ab altero adoptantem patrem fuisse commemoratum. Neque enim absurde dicitur quisque non carne, sed caritate genuisse, quem filium sibi adoptaverit, aut vero etiam nos, quibus dedit Deus potestatem filios eius fieri 20, de natura atque substantia sua nos genuit sicut unicum Filium, sed utique dilectione adoptavit 21. Quo verbo Apostolus saepe uti non ob aliud intellegitur, nisi ad discernendum Unigenitum ante omnem creaturam, per quem facta sunt omnia, qui solus de substantia Patris natus est, secundum aequalitatem divinitatis hoc omnino quod Pater, quem missum dicit ad suscipiendam carnem ex illo genere, quo et nos secundum naturam nostram sumus, ut illo participante mortalitatem nostram per dilectionem nos efficeret participes divinitatis suae per adoptionem. Ita enim dicit: Cum autem venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege, ut eos qui sub lege erant redimeret, ut adoptionem filiorum recipiamus 22. Et tamen dicimur etiam nati ex Deo, id est accepta potestate, ut filii eius efficiamur, qui iam homines eramus, efficiamur autem per gratiam, non per naturam 23. Nam si per naturam filii essemus, numquam aliud fuissemus. Cum enim dixisset Ioannes: Dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine eius, secutus ait: Qui non ex sanguinibus neque ex voluntate carnis neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt 24. Ita quos dixit accepta potestate factos Dei filios, quod illa adoptio significat, quam Paulus commemorat, eosdem dixit natos ex Deo 25. Atque ut apertius ostenderet, qua gratia factum sit, Et Verbum, inquit, caro factum est et habitavit in nobis 26, tamquam diceret: Quid mirum, si filii Dei facti sunt, cum caro essent, propter quos Unicus caro factus est, cum Verbum esset? Hac sane magna distantia, quia nos effecti filii Dei mutamur in melius, ille autem Filius Dei, cum Filius hominis factus esset, non est mutatus in deterius, sed assumpsit quod erat inferius. Dicit et Iacobus: Voluntarie genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturae eius 27. Ne scilicet in eo quod ait genuit hoc nos fieri putaremus quod ipse est, ideo principatum quemdam in creatura nobis hac adoptione concessum satis ostendit.

3. 6. Ωστόσο, ακόμα κι αν ο Λουκάς είχε πει ότι ο Ιωσήφ γεννήθηκε από τον Ηλεί, αυτή η λέξη δεν θα έπρεπε να μας ενοχλεί τόσο πολύ, ώστε να πιστεύουμε διαφορετικά ότι αναφέρθηκε από τον έναν ευαγγελιστή ως γεννήτορα και από τον άλλο που τον υιοθετούσε. . Διότι δεν είναι παράλογο να λέμε ότι ο καθένας έχει γεννήσει, όχι κατά σάρκα, αλλά με αγάπη, τον οποίο υιοθέτησε ως δικό του γιο· ο Απόστολος συχνά εννοείται ότι το χρησιμοποιεί για κανέναν άλλο λόγο από το να διακρίνει τον Μονογενή πριν από όλους. δημιουργία, μέσω της οποίας έγιναν τα πάντα, που μόνος γεννήθηκε από την ουσία του Πατέρα, σύμφωνα με την ισότητα της θεότητας, είμαστε σύμφωνα με τη φύση μας, ώστε συμμετέχοντας σε αυτήν η θνητότητά μας μέσω της αγάπης μας έκανε κοινωνούς του θεότητα μέσω της υιοθεσίας. Γιατί έτσι λέει: Όταν όμως έφτασε η πληρότητα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Υιό του, φτιαγμένο από γυναίκα, καταταγμένο στο νόμο, για να λυτρώσει αυτούς που ήταν κάτω από το νόμο, για να λάβουμε την υιοθεσία. γίνετε γιοι του, που ήταν ήδη άντρες, αλλά ας γίνουμε με χάρη, όχι από τη φύση 23. Γιατί αν ήμασταν γιοι από τη φύση μας, δεν θα ήμασταν ποτέ διαφορετικά.Διότι όταν ο Ιωάννης είπε: Τους έδωσε εξουσία να γίνουν γιοι του Θεού, σε όσους πιστεύουν στο όνομά του, τον ακολούθησε και είπε: Όσοι δεν γεννήθηκαν από αίμα, ούτε από το θέλημα της σάρκας, ούτε από το θέλημα ανθρώπου, αλλά Θεού, που σημαίνει ότι η υιοθεσία, την οποία αναφέρει ο Παύλος, είπε σε όσους γεννήθηκαν από τον Θεό 25. Και για να φανεί καθαρότερα με ποια χάρη έγινε, Και ο Λόγος, λέει, έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας 26, σαν να έλεγε: Τι θαυμάστε αν τα παιδιά του Θεού έγιναν όταν ήταν σάρκα, για χάρη του οποίου ο Ένας έγινε σάρκα όταν ήταν ο Λόγος; Φυσικά, αυτή είναι μεγάλη απόσταση, γιατί εμείς που γίναμε παιδιά του Θεού αλλάζουμε προς το καλύτερο, αλλά αυτός ο Υιός του Θεού, όταν έγινε Υιός του ανθρώπου, δεν άλλαξε προς το χειρότερο, αλλά υπέθεσε το κατώτερο. Ο Ιάκωβος λέει επίσης: Μας γέννησε πρόθυμα με τον λόγο της αλήθειας, για να είμαστε η αρχή της δημιουργίας του.