2. 4. Ac per hoc, etiamsi demonstrare aliquis posset, Mariam ex David nullam consanguinitatis originem ducere, sat erat secundum istam rationem accipere Christum filium David 9, qua ratione etiam Ioseph pater eius recte appellatus est: quanto magis, quia, cum evidenter dicat apostolus Paulus ex semine David secundum carnem Christum 10, ipsam quoque Mariam de stirpe David aliquam consanguinitatem duxisse, dubitare utique non debemus! Cuius feminae quoniam nec sacerdotale genus tacetur insinuante Luca, quod cognata eius esset Elisabeth 11, quam dicit de filiabus Aaron 12, firmissime tenendum est carnem Christi ex utroque genere propagatam, et regum scilicet et sacerdotum, in quibus personis apud illum populum Hebraeorum etiam mystica unctio figurabatur, id est chrisma, unde Christi nomen elucet tanto ante etiam ista evidentissima significatione praenuntiatum.

2. 4. Και με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι αν κάποιος μπορούσε να αποδείξει ότι η Μαρία δεν είχε καταγωγή από τον Δαβίδ, αρκούσε να δεχτεί τον Χριστό τον γιο του Δαβίδ 9 σύμφωνα με αυτόν τον λόγο, για τον οποίο και ο Ιωσήφ ο πατέρας του δικαίως ονομαζόταν: πόσο μάλλον, γιατί όταν λέει ξεκάθαρα Δεν πρέπει οπωσδήποτε να αμφιβάλλουμε ότι ο απόστολος Παύλος, από το σπέρμα του Δαβίδ κατά τη σάρκα του Χριστού 10, παντρεύτηκε επίσης την ίδια τη Μαρία κάποιου συγγενούς από τη γραμμή του Δαβίδ! Όσο για τις γυναίκες της ιερατικής καταγωγής των οποίων, ο Λουκάς σιωπά, υπονοώντας ότι η Ελισάβετ ήταν ξαδέρφη του (11), όπως λέει για τις κόρες του Ααρών (12), η σάρκα του Χριστού που διαδόθηκε και από τις δύο γενιές πρέπει να κρατηθεί πολύ σταθερά, και αυτό των βασιλιάδων και των ιερέων, στο οποίο πρόσωπα μεταξύ αυτού του λαού των Εβραίων φιγουράρει και το μυστικό χρίσμα, δηλαδή το χρίσμα, από όπου λάμπει το όνομα του Χριστού, που είχε προειπωθεί τόσο πολύ πριν ακόμη και με αυτή την πιο προφανή σημασία.