Matthaeus evangelista sic orsus est: Liber generationis Iesu Christi, filii David, filii Abraham 1. Quo exordio suo satis ostendit generationem Christi secundum carnem se suscepisse narrandam. Secundum hanc enim Christus Filius hominis est 2, quod etiam se ipse saepissime appellat commendans nobis, quid misericorditer dignatus sit esse pro nobis. Nam illa superna et aeterna generatio, secundum quam Filius Dei unigenitus est ante omnem creaturam, quia omnia per ipsum facta sunt 3, ita ineffabilis est, ut de illa dictum a propheta intellegatur: Generationem eius quis enarrabit? 4 Exsequitur ergo humanam generationem Christi Matthaeus ab Abraham generatores commemorans, quos perducit ad Ioseph virum Mariae, de qua natus est Iesus. Neque enim fas erat ut eum ob hoc a coniugio Mariae separandum putaret, quod non ex eius concubitu, sed virgo peperit Christum. Hoc enim exemplo magnifice insinuatur fidelibus coniugatis etiam servata pari consensu continentia posse permanere vocarique coniugium non permixto corporis sexu, sed custodito mentis affectu, praesertim quia nasci eis etiam filius potuit sine ullo complexu carnali, qui propter solos gignendos filios adhibendus est. Neque enim propterea non erat appellandus Ioseph pater Christi, quia non eum concumbendo genuerat, quando quidem recte pater esset etiam eius quem non ex sua coniuge procreatum alicunde adoptasset.

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος άρχισε έτσι: Το βιβλίο της γενεάς του Ιησού Χριστού, του γιου του Δαβίδ, του γιου του Αβραάμ. Διότι σύμφωνα με αυτό ο Χριστός είναι ο Υιός του ανθρώπου, 2 τον οποίο ο ίδιος αποκαλεί πολύ συχνά τον εαυτό του, παραθέτοντας σε εμάς αυτό που ευσπλαχνικά δέχθηκε να είναι για εμάς. Διότι εκείνη η ουράνια και αιώνια γενιά, σύμφωνα με την οποία ο Υιός του Θεού είναι ο μονογενής πριν από όλη τη δημιουργία, επειδή όλα έγιναν μέσω αυτού, 3 είναι τόσο άφατη, ώστε ο λόγος του προφήτη σχετικά με αυτήν μπορεί να γίνει κατανοητός: Ποιος θα διηγηθεί η γενιά του; 4 Ο Ματθαίος λοιπόν συνεχίζει την ανθρώπινη γενιά του Χριστού, μνημονεύοντας αυτούς που γεννήθηκαν από τον Αβραάμ, τους οποίους οδηγεί στον Ιωσήφ, τον σύζυγο της Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς. Γιατί δεν ήταν σωστό να σκεφτεί ότι έπρεπε να χωριστεί από το γάμο της Μαρίας γι' αυτό, γιατί δεν γέννησε τον Χριστό με τη συναναστροφή της, αλλά από παρθένα. Διότι με αυτό το παράδειγμα υπονοείται θαυμάσια στα πιστά παντρεμένα ζευγάρια ότι, ακόμη και αν η εγκράτειά τους διατηρείται με ίση συναίνεση, μπορούμε να τα ονομάσουμε ζευγάρι, όχι από τη μίξη του σωματικού σεξ, αλλά από τη φυλαγμένη στοργή του νου, ειδικά επειδή Θα μπορούσε επίσης να τους γεννηθεί ένας γιος χωρίς κανένα σαρκικό σύμπλεγμα, το οποίο χρησιμοποιείται μόνο για χάρη της γέννησης παιδιών. Διότι δεν ήταν γι' αυτό το λόγο που ο Ιωσήφ δεν έπρεπε να ονομαστεί πατέρας του Χριστού, επειδή δεν τον είχε γεννήσει ξαπλωμένος, ενώ πράγματι ήταν και ο νόμιμος πατέρας αυτού που είχε υιοθετήσει από κάπου αλλού που δεν είχε γεννηθεί από τη δική του σύζυγο.