Ita si societas et conspiratio bonitatis atque iustitiae separationem earum non potest capere, quo ore constitues diversitatem duorum deorum, in separatione seorsum deputans deum bonum et seorsum deum iustum? Illic consistit bonum ubi et iustum. A primordio denique creator tam bonus quam et iustus. Pariter utrumque processit. Bonitas eius operata est mundum, iustitia modulata est, quae etiam tum mundum iudicavit ex bonis faciendum quia cum bonitatis consilio iudicavit. [2] Iustitiae opus est quod inter lucem et tenebras separatio pronuntiata est, inter diem et noctem, inter caelum et terram, inter aquam superiorem et inferiorem, inter maris coetum et aridae molem, inter luminaria maiora et minora, diurna atque nocturna, inter marem et feminam, inter arborem agnitionis mortis et vitae, inter orbem et paradisum, inter aquigena et terrigena animalia. Omnia ut bonitas concepit, ita iustitia distinxit. [3] Totum hoc iudicato dispositum et ordinatum est. Omnis situs, habitus elementorum, effectus, motus, status, ortus, occasus singulorum, iudicia sunt creatoris: nc putes eum exinde iudicem definiendum quo malum coepit, atque ita iustitiam de causa mali offusces. His enim modis ostendimus eam cum auctrice omnium bonitate prodisse, ut et ipsam ingenitam deo et naturalem nec obventiciam deputandam, quae in domino inventa sit arbitratrix operum eius.

Έτσι, εάν ο συσχετισμός και η συνωμοσία της καλοσύνης και της δικαιοσύνης δεν μπορεί να συγκρατήσει τον διαχωρισμό τους, με ποιο μέσο καθιερώνετε τη διαφορά μεταξύ των δύο θεών, αντικαθιστώντας τον καλό θεό ξεχωριστά και τον δίκαιο θεό ξεχωριστά στον χωρισμό; Υπάρχει καλό όπου υπάρχει δικαιοσύνη. Τέλος, από την αρχή ο δημιουργός είναι και καλός και δίκαιος. Και οι δύο προχώρησαν εξίσου. Η καλοσύνη του δούλεψε τον κόσμο, η δικαιοσύνη διαμορφώθηκε, η οποία ακόμη και τότε έκρινε ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από καλά πράγματα γιατί έκρινε με το σχέδιο της καλοσύνης. [2] Είναι έργο της δικαιοσύνης ότι έχει επισημανθεί ένας διαχωρισμός μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ ημέρας και νύχτας, μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ άνω και κάτω νερού, μεταξύ της μάζας της θάλασσας και της ξηρής μάζας, μεταξύ της μεγαλύτερης και μικρότερα φωτιστικά, το ημερήσιο και τη νύχτα, ανάμεσα στη θάλασσα και το θηλυκό, ανάμεσα στο δέντρο της γνώσης του θανάτου και της ζωής, μεταξύ του κόσμου και του παραδείσου, μεταξύ των υδρόβιων και των χερσαίων ζώων. Όπως η καλοσύνη έχει συλλάβει τα πάντα, έτσι και η δικαιοσύνη έχει διακρίνει. [3] Όλα αυτά αποφασίστηκαν και διατάχθηκαν. Κάθε κατάσταση, στάση των στοιχείων, αποτελέσματα, κινήσεις, κατάσταση, άνοδος, σκηνικό του καθενός, είναι οι κρίσεις του δημιουργού: νομίζεις ότι πρέπει να οριστεί ως ο κριτής από τον οποίο ξεκίνησε το κακό, και έτσι συσκοτίζεις τη δικαιοσύνη για τους αιτία του κακού. Διότι με αυτούς τους τρόπους δείξαμε ότι έχει εμφανιστεί με την καλοσύνη όλων των πραγμάτων, έτσι ώστε να αντιπροσωπεύει τον εαυτό της ως γεννημένη από τον Θεό και φυσικό και ανεμπόδιστο, που βρέθηκε στον κύριο να είναι ο διαιτητής των έργων του.