Sed expositis adulescentium officiis, quae valeant ad gloriam adipiscendam, deinceps de beneficentia1 ac de liberalitate dicendum est; cuius est ratio duplex; nam aut opera benigne fit indigentibus aut pecunia. Facilior est haec posterior, locupleti praesertim, sed illa lautior ac splendidior et viro forti claroque dignior. Quamquam enim in utroque inest gratificandi liberalis voluntas, tamen altera ex arca, altera ex virtute depromitur, largitioque, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit. Ita benignitate benignitas tollitur; qua quo in plures 53usus sis, eo minus in multos uti possis. At qui opera, id est virtute et industria, benefici et liberales erunt, primum, quo pluribus profuerint, eo plures ad benigne faciendum adiutores habebunt, dein consuetudine beneficentiae paratiores erunt et tamquam exercitatiores ad bene de multis promerendum.

Αλλά αφού εκθέσουμε τις υπηρεσίες των νέων, οι οποίες είναι σε θέση να αποκτήσουν δόξα, πρέπει να μιλήσουμε για την ευεργεσία και την ελευθερία του μέλλοντος. Ο λόγος για αυτό είναι διπλός. γιατί είτε τα έργα γίνονται με ευγένεια στους απόρους, είτε χρήματα Το τελευταίο είναι το πιο εύκολο, το δεύτερο, ειδικά οι πλούσιοι, αλλά το πρώτο είναι πιο πολυτελές και υπέροχο και πιο άξιο ενός γενναίου και διάσημου ανθρώπου. Γιατί παρόλο που υπάρχει και στους δύο μια γενναιόδωρη θέληση να τους ικανοποιήσουμε, ωστόσο ο ένας εξέρχεται από την κιβωτό, ο άλλος από την αρετή. Έτσι η καλοσύνη αφαιρείται από την καλοσύνη. όσο περισσότερο το χρησιμοποιείτε, τόσο λιγότερο μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για πολλούς. Όσοι όμως θα εργαστούν, δηλαδή λόγω αρετής και βιομηχανίας, είναι ευγενικοί και γενναιόδωροι: πρώτον, όσο περισσότερο θα ωφεληθούν τόσο περισσότερο, τόσο περισσότερο θα έχουν βοηθούς για να το κάνουν ευγενικά · έπειτα, με την πρακτική της ευεργεσίας, θα είναι πιο προετοιμασμένοι και, μάλλον, περισσότερο εξασκημένοι για να αξίζουν καλές προσφορές από πολλούς.