[45] Non vidit Agricola obsessam curiam et clausum armis senatum et eadem strage tot consularium caedes, tot nobilissimarum feminarum exilia et fugas. Una adhuc victoria Carus Mettius censebatur, et intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat, et Massa Baebius etiam tum reus erat: mox nostrae duxere Helvidium in carcerem manus; nos Maurici Rusticique visus , nos innocenti sanguine Senecio perfudit. Nero tamen subtraxit oculos suos iussitque scelera, non spectavit: praecipua sub Domitiano miseriarum pars erat videre et aspici, cum suspiria nostra subscriberentur, cum denotandis tot hominum palloribus sufficeret saevus ille vultus et rubor, quo se contra pudorem muniebat. Tu vero felix, Agricola, non vitae tantum claritate, sed etiam opportunitate mortis. Ut perhibent qui interfuere novissimis sermonibus tuis, constans et libens fatum excepisti, tamquam pro virili portione innocentiam principi donares. Sed mihi filiaeque eius praeter acerbitatem parentis erepti auget maestitiam, quod adsidere valetudini, fovere deficientem, satiari vultu complexuque non contigit. Excepissemus certe mandata vocesque, quas penitus animo figeremus. Noster hic dolor, nostrum vulnus, nobis tam longae absentiae condicione ante quadriennium amissus est. Omnia sine dubio, optime parentum, adsidente amantissima uxore superfuere honori tuo: paucioribus tamen lacrimis compositus es, et novissima in luce desideravere aliquid oculi tui.

[45] Είδαμε τον αγρότη να πολιορκεί το Σώμα και τη Γερουσία κλειδωμένα όπλα και πολλά από τα ίδια οι πρώην πρόξενοι, ή τόσες πολλές από τις ευγενέστερες κυρίες εξόριστες και φυγάδες της Ρώμης. Μια ακόμη επιτυχία Αγαπητέ Mettius, θα έπρεπε να συμπεριλάβει τη γνώμη του Μεσalinνου δεν ακούστηκε πέρα ​​και μέσα στην ακρόπολη της Alba, και Μάσα Μπάμπιους, που ακόμη και τότε δικάζεται: υπό κράτηση στα χέρια του μόλις το Helvid-pomp μας. Εμείς ο Maurice Rusticique εμφανιζόμαστε <πληγείσες; », βρισκόμασταν στο αθώο αίμα του Senecio. Νέρωνας τα μάτια του μακριά, τα οποία διέταξε τα ίδια τα εγκλήματα, και δεν έβλεπαν τον αρχηγό της βασιλείας του Δομιτιανού μέρος των δυστυχιών μας για να δούμε και να δούμε, να αναπνέουμε καταγράφεται και και ερυθρότητα του προσώπου τόσων πολλών έτοιμων να παρατηρήσουν τα χνουδωτά βλέμματα, αυτό το άγριο, το οποίο αψηφούσε ντροπή. Ήταν πράγματι τυχερός, Agricola, όχι μόνο στο μεγαλείο της ζωής, αλλά και στην κατάλληλη στιγμή του θανάτου. προς την μας λένε ποιοι ήταν παρόντες για να ακούσουν τα τελευταία σας λόγια, τη μοίρα της αποδοχής και αποδοχής με θάρρος και χαρά, ως πλήρης απαλλαγή του αυτοκράτορα. Αλλά στις κόρες του Εκτός αυτού, μπορεί να αυξήσει την οξύτητα της θλίψης του γονέα είναι συνήθως στην υγεία, προωθήστε αυτό είναι ανεπαρκές, για να ικανοποιηθεί με το πρόσωπο και την αγκαλιά του · δεν έχει συμβεί. Υποστήριξη τουλάχιστον κρατήστε και το θαυμαστικό, το οποίο διαπέρασε εντελώς από το σύκο της. Αυτός είναι ο πόνος μας, η πληγή μας, ότι αυτό Πριν από πολύ καιρό χάθηκε μια απουσία τεσσάρων ετών.Αναμφίβολα, το καλύτερο πατέρες, με τη στοργική σύζυγό σου πλήρωσαν άφθονα, αλλά λιγότερους είσαι τα δάκρυα του αγώνα και είναι η τελευταία υπό το φως κάτι που λαχταρούσε στα μάτια της καρδιάς σου.