[41] Crebro per eos dies apud Domitianum absens accusatus, absens absolutus est. Causa periculi non crimen ullum aut querela laesi cuiusquam, sed infensus virtutibus princeps et gloria viri ac pessimum inimicorum genus, laudantes. Et ea insecuta sunt rei publicae tempora, quae sileri Agricolam non sinerent: tot exercitus in Moesia Daciaque et Germania et Pannonia temeritate aut per ignaviam ducum amissi, tot militares viri cum tot cohortibus expugnati et capti; nec iam de limite imperii et ripa, sed de hibernis legionum et possessione dubitatum. Ita cum damna damnis continuarentur atque omnis annus funeribus et cladibus insigniretur, poscebatur ore vulgi dux Agricola, comparantibus cunctis vigorem, constantiam et expertum bellis animum cum inertia et formidine eorum. Quibus sermonibus satis constat Domitiani quoque aures verberatas, dum optimus quisque libertorum amore et fide, pessimi malignitate et livore pronum deterioribus principem extimulabant. Sic Agricola simul suis virtutibus, simul vitiis aliorum in ipsam gloriam praeceps agebatur.

[41] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου χρεώθηκε με τον Domitian στην απουσία του απουσία αθωότητας. Η αιτία του κινδύνου του δεν έγκειται σε κανένα παράπονο για κανένα έγκλημα, ούτε τραυματίστηκε από κανέναν, αλλά από τον εχθρό της αρετής ο καπετάνιος, και το χειρότερο είδος εχθρών, και η δόξα του ανθρώπου, που μπορεί να επαινέσει. Το ακολούθησε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης της δημοκρατίας, που δεν της επέτρεψαν να σιωπήσει τον Agricola, τον γιο: όλους τους στρατούς που πήγαν στη Moesia, Η απώλεια ή η δειλία των καπεταναίων του λάθους του · και η Γερμανία, και η Πανόνια, και η Δακία, τόσα πολλά και οι στρατιωτικοί που ήταν με τόσες πολλές ομάδες ξεπέρασαν και αιχμαλώτισαν. δεν έχει ακόμη βγει από το μονοπάτι του ποταμού, τέταρτα των λεγεωνών μας, και την κατοχή των εδαφών μας. Έτσι, όταν η καταστροφή κύκλος επενδύσεων, και ολόκληρο το έτος χαρακτηρίστηκε από καταστροφή και σφαγή, τη φωνή του ηγέτης των όχλων Agricola σε όλο το σθένος των σταθερών και έμπειρων πολέμων με αδράνεια ή φόβο από το μυαλό τους. Με αυτά τα λόγια, είναι γνωστό για τους Δομιτιανούς, επίσης, τα αυτιά του ατόμου χτυπημένα σοβαρά, αρκεί ένας από τους καλύτερους από τους ελευθερωμένους του, και της πίστης: η αγάπη Του, η χειρότερη κακία και φθόνος στον επιρρεπή πρίγκιπα ποτέ. Ο αγρότης ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο, τις δικές του υπεροχές και από τα λάθη των άλλων, για να κάνει το πολύ βιαστικό προχωρώντας σε ένα επικίνδυνο υψόμετρο.