[37] Et Britanni, qui adhuc pugnae expertes summa collium insederant et paucitatem nostrorum vacui spernebant, degredi paulatim et circumire terga vincentium coeperant, ni id ipsum veritus Agricola quattuor equitum alas, ad subita belli retentas, venientibus opposuisset, quantoque ferocius adcucurrerant, tanto acrius pulsos in fugam disiecisset. Ita consilium Britannorum in ipsos versum, transvectaeque praecepto ducis a fronte pugnantium alae aversam hostium aciem invasere. Tum vero patentibus locis grande et atrox spectaculum: sequi vulnerare capere, atque eosdem oblatis aliis trucidare. Iam hostium, prout cuique ingenium erat catervae armatorum paucioribus terga praestare, quidam inermes ultro ruere ac se morti offerre. Passim arma et corpora et laceri artus et cruenta humus; et aliquando etiam victis ira virtusque. Nam postquam silvis adpropinquaverunt, primos sequentium incautos collecti et locorum gnari circumveniebant. Quod ni frequens ubique Agricola validas et expeditas cohortes indaginis modo et, sicubi artiora erant, partem equitum dimissis equis, simul rariores silvas equitem persultare iussisset, acceptum aliquod vulnus per nimiam fiduciam foret. Ceterum ubi compositos firmis ordinibus sequi rursus videre, in fugam versi, non agminibus, ut prius, nec alius alium respectantes: rari et vitabundi in vicem longinqua atque avia petiere. Finis sequendi nox et satietas fuit. Caesa hostium ad decem milia: nostrorum trecenti sexaginta cecidere, in quis Aulus Atticus praefectus cohortis, iuvenili ardore et ferocia equi hostibus inlatus.

[37] Οι Βρετανοί, που έχουν την υψηλότερη δέσμευση εξακολουθούν να καταλαμβάνουν το λόφο οι πατέρες μας, με άδεια χέρια περιφρόνησαν το διάταγμα να κατεβούν και να στρίψουν στο πίσω μέρος του νικηφόρου στρατού, όταν λίγο-πολύ, Ο Αγρίκολα, που φοβόταν αυτές τις μοίρες του ιππικού, να συναντήσει οποιονδήποτε ξαφνικό νικηφόρο στρατό, όταν αντίρρηση εναντίον του, Αλλά όσο πιο αλαζονικά και η ασθένειά του, τόσο πιο έντονα το έκαναν και απομακρύνθηκαν. Έτσι, η ίδια η συμβουλή της βρετανικής κυβέρνησης στο στίχο, η εντολή του δούκα από το μπροστινό μέρος της transvectaeque Έπεσαν στην άκρη των φτερών του πίσω μέρους του εχθρού των μαχητών. Και μετά, ένα υπέροχο γήπεδο και τα ανοιχτά μέρη, ένα τρομερό θέαμα: μια πληγή που πρέπει να ακολουθήσω για να το λάβω αυτό, η προσφορά των ίδιων ανθρώπων και άλλοι να με σκοτώσουν. Ήδη ο εχθρός, τα στρατεύματα των ενόπλων, καθώς η ικανότητα κάθε ανθρώπου ήταν η μειονότητα των περιπτώσεων το πίσω μέρος του καλύτερου για αυτούς, ο ίδιος μέχρι θανάτου, άοπλος, για να προσφέρει μέρος της δικής του βούλησης για καταστροφή και καταστροφή. Συχνά λέγεται, και μπερδεμένα σώματα, και τα κομμάτια, και τα χέρια του μυρωδιά και μερικές φορές ακόμη και σε κατακτημένο θυμό και θάρρος. Τα δάση Όταν πλησίαζαν, συσπειρώθηκαν, και ως έκπληξη να αναβλύζουν διώκτες. Αν όχι για τη δύναμη ισχυρών και ελαφρώς εξοπλισμένων ομάδων, η Agricola ήταν παρούσα παντού, ο πιο σίγουρος τρόπος, και τα πυκνότερα μέρη, μέρος του ιππικού όπου ήταν, ταυτόχρονα είναι αρκετά αραιά το δάσος σαν ένα κόμμα κυνηγών, η απόδειξη διατηρήθηκε μέσω της υπερβολικής εμπιστοσύνης των στρατευμάτων μας. Από την άλλη πλευρά, όπου ακολουθούν τις εντολές των οποίων συνθέτουν με τη δέουσα προσοχή, ωστόσο, για να δουν, γύρισαν τις πλάτες τους, δεν είναι Οι στρατοί, όπως και πριν, μεταξύ τους, είναι: πολύ μακριά με τη σειρά τους, είναι λίγοι, και απέφυγαν το και άγρια ​​άγρια ​​φύση.Επιδίωξη και κούραση της νύχτας. Στις δέκα χιλιάδες του εχθρού σκοτώθηκαν: από την πλευρά μας έπεσαν άντρες, και ανάμεσά τους ο Aulus Atticus, ο διοικητής του συγκροτήματος, του οποίου η νεανική ανοησία και το επιμελές άλογο τον είχε φέρει στο.