[15] Namque absentia legati remoto metu Britanni agitare inter se mala servitutis, conferre iniurias et interpretando accendere: nihil profici patientia nisi ut graviora tamquam ex facili tolerantibus imperentur. Singulos sibi olim reges fuisse, nunc binos imponi, e quibus legatus in sanguinem, procurator in bona saeviret. Aeque discordiam praepositorum, aeque concordiam subiectis exitiosam. Alterius manus centuriones, alterius servos vim et contumelias miscere. Nihil iam cupiditati, nihil libidini exceptum. In proelio fortiorem esse qui spoliet: nunc ab ignavis plerumque et imbellibus eripi domos, abstrahi liberos, iniungi dilectus, tamquam mori tantum pro patria nescientibus. Quantulum enim transisse militum, si et se Britanni numerent? Sic Germanias excussisse iugum: et flumine, non Oceano defendi. Sibi patriam coniuges parentes, illis avaritiam et luxuriam causas belli esse. Recessuros, ut divus Iulius recessisset, modo virtutem maiorum suorum aemularentur. Neve proelii unius aut alterius eventu pavescerent: plus impetus felicibus, maiorem constantiam penes miseros esse. Iam Britannorum etiam deos misereri, qui Romanum ducem absentem, qui relegatum in alia insula exercitum detinerent; iam ipsos, quod difficillimum fuerit, deliberare. Porro in eius modi consiliis periculosius esse deprehendi quam audere.

[15] Ελλείψει του φόβου των Βρετανών πρεσβευτών, οδηγούν κάθε λάθος, τα λάθη τους, και να κάψουν θυμίαμα, να αποδώσουν: δεν προήλθε κανένα πλεονέκτημα από την υπομονή των πιο σοβαρών, αλλά για να όπως υποβάλλεται εύκολα. Ένας μονός βασιλιάς κάποτε μας κυβερνούσε τώρα δύο τεθεί επί του σκάφους, του οποίου ένας αναπληρωτής στη ζωή, ένας προμηθευτής θα είναι καλός να αποδεικνύεται θανάσιμος Οι διαμάχες τους υπεύθυνος για την ειρήνη εξίσου καταστρεπτικός για τους πολίτες του Οι εκατόνταρχοι οι σκλάβοι συνδυάζουν τη βία με την προσβολή. Τίποτα δεν είναι πλέον ασφαλές από τη φασαρία τους, τίποτα από τη λαγνεία τους. Για τους ισχυρούς που λεηλατούν · τώρα συμμετέχουν δειλοί και poltroons τα σπίτια είναι τυλιγμένα, τα παιδιά μας, η επιβολή του νόμου, σαν να ήταν μόνο για τη χώρα μας δεν μπορούσε να πεθάνει. Πόσο λίγο θα είχε περάσει στους στρατιώτες, παρόλο που θα έπρεπε να μετρήσει τους Βρετανούς; έτσι η Γερμανία για να ξεφύγουμε από το ζυγό, και όμως ήταν ένα ποτάμι, όχι ο ωκεανός. Μαζί μας, πατρίδα, γυναίκες, γονείς, σε αυτούς, απληστία και λαγνεία του πολέμου. Θα θεοποιηθούν τώρα δύναμη μιμούνται τους προγόνους τους. Ας το αποτέλεσμα του ενός ή του άλλου σταματήσει να τρέμει: αφαιρέστε περισσότερη οργή και μεγαλύτερη ανάλυση. Ήδη Ακόμα και οι θεοί έχουν έλεος, ο Ρωμαίος στρατηγός και κρατούν τον άλλο υπό κράτηση από το στρατό του νησιού · Έχουμε ήδη κάνει το πιο δύσκολο βήμα. Επιπλέον, στο Τέτοια σχέδια, το να τολμήσουμε είναι λιγότερο επικίνδυνο από το να τον εντοπίσουμε.