[1] Clarorum virorum facta moresque posteris tradere, antiquitus usitatum, ne nostris quidem temporibus quamquam incuriosa suorum aetas omisit, quotiens magna aliqua ac nobilis virtus vicit ac supergressa est vitium parvis magnisque civitatibus commune, ignorantiam recti et invidiam. Sed apud priores ut agere digna memoratu pronum magisque in aperto erat, ita celeberrimus quisque ingenio ad prodendam virtutis memoriam sine gratia aut ambitione bonae tantum conscientiae pretio ducebatur. Ac plerique suam ipsi vitam narrare fiduciam potius morum quam adrogantiam arbitrati sunt, nec id Rutilio et Scauro citra fidem aut obtrectationi fuit: adeo virtutes iisdem temporibus optime aestimantur, quibus facillime gignuntur. At nunc narraturo mihi vitam defuncti hominis venia opus fuit, quam non petissem incusaturus: tam saeva et infesta virtutibus tempora.

[1] Η Clara πίθηκος απόγονος μιας αρχαίας πρακτικής, έτσι μας τη σημερινή εποχή, απρόσεκτοι σε μια τέτοια στιγμή, τόσο συχνά όσο μερικά σημαντικά πράγματα και η εμφανής αριστεία έχει κατακτήσει και ανέβει ανώτερη από εκείνη με την οποία τα μικρά και μεγάλα κράτη, τύφλωση και εχθρότητα. Παλαιότερα, έτσι ώστε οι πράξεις που αξίζουν να θυμηθούν την επιρρεπής θέση και περισσότερο, ήταν ανοιχτό, οπότε ο άνθρωπος της μεγαλοφυίας, υποκινήθηκε οδηγήθηκε μαζί με τη μνήμη της τιμής της συνείδησης, το έργο μόνο, χωρίς χάρη ή αυτο-αναζήτηση. και οι περισσότεροι από αυτούς γράφουν τη ζωή τους έδειξαν την εμπιστοσύνη της ακεραιότητας και όχι το τεκμήριο Ναι, ακόμη και στο Of Rutilius και στο Scaurus κανείς δεν αμφισβήτησε την ειλικρίνεια ή αμφισβήτησε, τόσο πλήρης ήταν οι ίδιες οι δυνάμεις του υπολογίζονται οι καλύτερες στιγμές, τα κίνητρα. Αλλά τώρα πρέπει να ηχογραφήσετε Υπήρχε η ανάγκη της άδειας ενός νεκρού άνδρα στη ζωή, την οποία δεν έπρεπε να έκανα σε μια εποχή τόσο σκληρή, και εχθρική προς την αρετή.