Natus est igitur patre, quo diximus, genere honesto, pauper iam a maioribus relictus, eruditus autem sic ut nemo Thebanus magis. Nam et citharizare et cantare ad chordarum sonum doctus est a Dionysio, qui non minore fuit in musicis gloria quam Damon aut Lamprus, quorum pervulgata sunt nomina; cantare tibiis ab Olympiodoro, saltare a Calliphrone. At philosophiae praeceptorem habuit Lysim Tarentinum, Pythagoreum; cui quidem sic fuit deditus, ut adulescens tristem ac severum senem omnibus aequalibus suis in familiaritate anteposuerit, neque prius eum a se dimisit, quam in doctrinis tanto antecessit condiscipulos, ut facile intellegi posset pari modo superaturum omnes in ceteris artibus. Atque haec ad nostram consuetudinem sunt levia et potius contemnenda; at in Graecia utique olim magnae laudi erant. Postquam ephebus est factus et palaestrae dare operam coepit, non tam magnitudini virium servivit quam velocitati. Illam enim ad athletarum usum, hanc ad belli existimabat utilitatem pertinere. Itaque exercebatur plurimum currendo et luctando ad eum finem, quoad stans complecti posset atque contendere. In armis vero plurimum studii consumebat. Traduzione all'itali

Γεννήθηκε λοιπόν από πατέρα, όπως είπαμε, έντιμης οικογένειας, φτωχό ήδη εγκαταλειμμένο από τους μεγάλους του, αλλά μαθημένο με τέτοιο τρόπο όσο κανένας άλλος Θηβαίος. Διότι διδάχτηκε και να παίζει λύρα και να τραγουδά υπό τον ήχο των έγχορδων από τον Διονύσιο, ο οποίος δεν ήταν λιγότερο διάσημος στη μουσική από τον Ντέιμον ή τον Λάμπρο, των οποίων τα ονόματα είναι ευρέως διαδεδομένα. να τραγουδήσει στους σωλήνες ο Ολυμπιόδωρος, να χορέψει από τον Καλλίφρονα. Αλλά ο δάσκαλός του στη φιλοσοφία ήταν ο Λύσιμος του Τάρεντου, ένας Πυθαγόρειος. στον οποίο ήταν τόσο αφοσιωμένος, που ως νέος έθεσε τον θλιμμένο και σκληρό γέρο μπροστά από όλους τους συγχρόνους του σε εξοικείωση και δεν τον άφησε να φύγει προτού προηγηθεί τόσο πολύ από τους συμμαθητές του στη διδασκαλία, που μπορούσε εύκολα να γίνει κατανοητό ότι θα τους ξεπερνούσε εξίσου όλους στις άλλες τέχνες. Και αυτά, κατά το έθιμο μας, είναι ελαφριά και μάλλον καταφρονημένα. αλλά στην Ελλάδα βέβαια υπήρχαν κάποτε μεγάλοι έπαινοι. Αφού έγινε στρατιώτης και άρχισε να αφοσιώνεται στην πάλη, δεν υπηρετήθηκε τόσο από μεγάλη δύναμη όσο από ταχύτητα. Πίστευε ότι το πρώτο ήταν για χρήση αθλητών, το δεύτερο για όφελος του πολέμου. Και έτσι άσκησε πολύ τον εαυτό του τρέχοντας και παλεύοντας για αυτό το σκοπό, όσο μπορούσε να αγκαλιάσει και να αγωνιστεί όρθιος. Περνούσε όμως τον περισσότερο χρόνο του στην αγκαλιά. Όλη η ιταλική μετάφραση