Iuppiter, rex deorum, pulchram Io amabat, sed iram Iunonis metuebat. Mutavit igitur formam Ionis: “Iuno non feminam, sed bovem videbit,” Iuppiter cogitabat. Iuno non stulta erat: “Habesne donum, mi vir? Dabisne bellam bovem Iunoni? Da, si me amas!”. Iuppiter igitur Iunoni bovem dedit. Cum bove remanebat magnus custos, Argus. Argus centum oculos habebat. Mercurius Argum superavit, sed Io nondum libera erat: malus asilus cum bove manebat. Io errabat per terras; multos populos videbat, sed veram formam suam non habebat. Misera femina! Habebisne semper formam bovis? Nonne satis est tua poena? Ira Iunonis non perpetua erat: Iuppiter Ioni humanam formam dedit: tum Io filium genuit. Centum oculos Argi videbitis in cauda pavonis.

Ο Δίας, ο βασιλιάς των θεών, αγαπούσε την όμορφη Ιώ, αλλά φοβόταν την οργή του Juno. Άλλαξε λοιπόν τη μορφή του Ίωνα: «Ο Τζούνο δεν θα δει γυναίκα, αλλά βόδι», σκέφτηκε ο Δίας. Ο Τζούνο δεν ήταν ανόητος: «Έχεις δώρο, άντρα μου; Θα δώσεις τον όμορφο ταύρο στον Juno; Δώσε, αν με αγαπάς!». Ο Δίας λοιπόν έδωσε στον Juno ένα βόδι. Με το βόδι παρέμεινε ο μεγάλος φύλακας, ο Άργκους. Ο Άργκους είχε εκατό μάτια. Ο Ερμής νίκησε το Άργος, αλλά η Ιώ δεν ήταν ακόμη ελεύθερη: το κακό άσυλο έμεινε με το βόδι. Έτσι περιπλανήθηκε στα εδάφη. Είδε πολλούς λαούς, αλλά δεν είχε την αληθινή του μορφή. Καημένη γυναίκα! Θα έχετε πάντα το σχήμα μιας αγελάδας; Δεν είναι αρκετή η τιμωρία σου; Ο θυμός του Juno δεν ήταν αιώνιος: ο Δίας έδωσε στον Jona ανθρώπινη μορφή: τότε η Io γέννησε έναν γιο. Θα δείτε τα εκατό μάτια του Άργους στην ουρά του παγωνιού.