Uno te vincimus, quod [επειδή] de Marcelli, collegae tui, salute paullo ante quam tu [=λίγο νωρίτερα από εσένα] cognovimus, etiam mehercule quod, quemadmodum ea res ageretur, vidimus: nam sic fac existimes, post has miserias, id est [δηλ.] postquam armis disceptari coeptum est de iure publico, nihil esse actum aliud cum dignitate; nam et ipse Caesar accusata acerbitate Marcelli – sic enim appellabat – laudataque honorificentissime et aequitate tua et prudentia repente [praeter spem=παρ’ελπίδα] dixit se senatui roganti de Marcello ne hominis quidem causa [εξαιτίας του ποιού αυτού του ανθρώπου] negaturum; fecerat autem hoc senatus, ut, cum a L. Pisone mentio esset facta de Marcello et C. Marcellus se ad Caesaris pedes abiecisset, cunctus consurgeret et ad Caesarem supplex accederet. Noli quaerere: ita mihi pulcher hic dies visus est, ut speciem aliquam viderer videre quasi reviviscentis rei publicae. Itaque, cum omnes ante me rogati gratias Caesari egissent praeter Volcatium – is enim, si eo loco esset, negavit se facturum fuisse –, ego rogatus mutavi meum consilium; nam statueram non mehercule inertia, sed desiderio pristinae dignitatis in perpetuum tacere: fregit hoc meum consilium et Caesaris magnitudo animi et senatus officium; itaque pluribus verbis egi Caesari gratias, meque metuo ne etiam in ceteris rebus honesto otio privarim, quod erat unum solacium in malis; …

Σε κερδίζουμε με ένα πράγμα, ότι [επειδή] του Μάρκελλου, του συναδέλφου σου, ξέραμε την ασφάλεια λίγο πριν από εσένα [=λίγο νωρίτερα από εσένα], και επίσης το μικρό που είδαμε πώς έγινε αυτό το θέμα: για σένα Σκεφτείτε έτσι, μετά από αυτές τις δυστυχίες, δηλαδή [दिल.] Αφού άρχισε να συζητείται το δημόσιο δίκαιο με όπλα, τίποτα άλλο δεν έγινε με αξιοπρέπεια. γιατί ο ίδιος ο Καίσαρας, κατηγορούμενος για την πικρία του Μάρκελλου -γιατί έτσι τον αποκάλεσε- και επαίνεσε τιμητικά και η δικαιοσύνη και η σύνεση σου ξαφνικά είπε ότι δεν θα αρνηθεί καν την υπόθεση ενός ανθρώπου [εξαιτίας του ποιού. είσου του νημονη] to the senat asking about Marcellus; και η σύγκλητος το είχε κάνει, έτσι ώστε, όταν ο Λ. Πίσω ανέφερε τον Μάρκελλο, και ο Κ. Μάρκελλος είχε πέσει στα πόδια του Καίσαρα, σηκώθηκε πανικόβλητος και πλησίασε τον Καίσαρα με παρακλητικό τρόπο. Μη ρωτάς: αυτή η μέρα μου φάνηκε τόσο δίκαιη, που μπορεί να δω κάποια εμφάνιση μιας κατάστασης που αναβιώνει.Επομένως, όταν όλοι όσοι είχαν ερωτηθεί πριν από εμένα είχαν ευχαριστήσει τον Καίσαρα εκτός από τον Βολκάτιο -γιατί είχε αρνηθεί ότι θα το έκανε αν ήταν σε αυτή τη θέση-, όταν ρωτήθηκε, άλλαξα το σχέδιό μου. Διότι είχα αποφασίσει, όχι με απλή νωθρότητα, αλλά με λαχτάρα για την προηγούμενη αξιοπρέπειά μου, να παραμείνω σιωπηλός για πάντα: αυτό το σχέδιο έσπασε τόσο από το μεγαλείο του νου του Καίσαρα όσο και από το καθήκον της Συγκλήτου. Γι' αυτό ευχαρίστησα τον Καίσαρα με πολλά λόγια, και φοβάμαι ότι πρέπει να στερήσω τον εαυτό μου την έντιμη αναψυχή σε άλλα θέματα, που ήταν μια παρηγοριά στα κακά. …